Het plotseling overlijden van Har Houben heeft ons allen hard getroffen. Het kwam zo onverwacht. Na zijn ernstige ziekte had hij, zoals hij dat zelf voor heel Swalmen tot uitdrukking bracht in de carnavalsoptocht op 5 maart j.l.
“Ich höb de draod weer opgepakt”.
De draad is nu helaas definitief geknapt. De verbinding met Har is verbroken. Gelukkig hebben we onze harde schijf nog waarop Har als vriend en goede Eszetter bewaard blijft.
Op de eerste plaats willen we ons medeleven doen uitgaan naar Har zijn familie. Naar zijn zus Christien, die Har in alles zo trouw en liefdevol is blijven begeleiden in al zijn problemen en zorgen en huishoudelijke begeleiding. Naar de kinderen en kleinkinderen van Christien waarmee Har een hechte band had en waar hij trots over kon en wilde vertellen. We wensen hen allen veel sterkte toe om dit verlies als broer en oom te kunnen dragen en verwerken.
Har was een goede Eszetter. Hij is pas op latere leeftijd in aanraking gekomen met de zwemsport. Hij was vooral bekend in Swalmen als voetballer, de Coen Dillen van Swalmen. “Eine echte Aanhaajer.”
Naast het voetballen was Har ook een duursporter. In de tijd die hij hieraan gaf ging hij tot het uiterste en er zullen weinig wegen in Swalmen en omstreken zijn , gebaande en ongebaande, die niet onder zijn voeten en fietsbanden zijn geteisterd. “Har waas eine Draufgenger”.
Maar de zwemsport kreeg hem ook te pakken. Nee Har werd, qua prestaties geen van de Hoogenband meer, maar de inspanningen die hij leverde in het water lagen zeker wel, op dat niveau.
Veel belangrijker was Har echter als clublid. Overal was hij inzetbaar. Bij alle activiteiten waar een helpende hand nodig was, kon je op Har rekenen. De Meifeesten, het bezorgen van het clubblad, de Sopper, de lotenverkoop, de zwemtrainingen. Har was er altijd bij, je kon op hem rekenen.
Toen er een ernstige ziekte in zijn lichaam geconstateerd werd kwam de vechter in Har opnieuw naar boven. Vol optimisme ging hij de strijd aan met alle bedrijgingen die op zijn pad kwamen. En het gevecht leek in Har zijn voordeel te worden beslist. Vol enthousiasme begon hij weer te plannen aan de herstart van zijn activiteiten. Stapje voor stapje, maar met veel inzet ging hij aan het werk. “Ich kom auch weer zjwumme! Wach mer!”
Har pakte inderdaad de draad weer op en kwam op de zondagmorgen weer naar de Eszet-trainingen. Natuurlijk viel het hem zwaar, maar Har gaf niet op en zette door. Heel langzaam nam zijn conditie weer iets toe, maar er lag nog een lange weg voor hem.
“Waar een wil is is een weg!” het motto gebezigd bij de oprichting van Eszet in 1937 was ook nu Har zijn motto.
Toen kwam zijn telefoontje: “Ich mot weer nao ’t ziekehoes veur oengerzeuk!”
Helaas bleken de gedachten die dit bericht losmaakte korte tijd later helaas uitgekomen.
Onze Har Houben is overleden in de nacht van Goede Vrijdag op Paaszaterdag. Maar hij zal in onze herinneringen blijven voortleven als de waardevolle en trouwe medemens die hij voor iedereen was.
Har rust zacht.