Giel, bijna 30 jaar stil lid van ESZET. Op de achtergrond, hard werkend, met oog voor detail.
Eerst samen met Leny bij de zwemwedstrijden, toen Marcel nog klein was, en alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, daarna ook samen achter de jury tafel bij het waterpolo. In Nederweert en later in Roermond. En dat ondanks dat de enige binding hun kind was dat lid was van een vereniging, hun vereniging ESZET. Nooit tevergeefs een beroep op hun doen. Bij de Meifeesten mee opbouwen, soms weken van te voren. En op de zondag dan samen met Leny een bar bemannen om aan de helpers rust te bieden. En op maandag een van de drijvende krachten bij het afbreken: het moest en zou op 1 dag gebeuren.
Stil ook als het gaat om het leed dat beiden getroffen heeft als Leny ziek wordt: ze dragen het in eerbied en ondergaan het proces. De woede wordt nauwelijks naar buiten getoond. Het sterven van Leny treft Giel hard.
Desondanks heeft hij steeds in een moeilijke tijd de ledenadministratie tot in de puntjes verzorgd. Tactisch, als betalingen soms langer weg bleven, in overleg met de voorzitter om oplossingen te zoeken. Detaillistisch zoals hij was. Nooit iemand ten last. Een stille betrokkene die ook nu nog steeds een warm hart voor zijn vereniging ESZET heeft gehad. Wanneer niemand in de kascontrole zitting wil nemen, dan is Giel bereidt dit te doen. En ook op de jaarvergadering: altijd paraat, zelfs tot vorig jaar.
Toen hij gehuldigd werd voor zijn 25 jarig jubileum was hij trots, heel trots, en terecht. Maar ook de traan omdat Leny dat nooit meer heeft meegemaakt, was aanwezig. Samen een stel dat met hart en ziel voor ESZET heeft geklopt, op de achtergrond.
Giel, voor ESZET een waardevolle helper en een super kracht. Onze gedachten zijn bij de Marcel, Arianne en de kleinkinderen, die hem net zoals ESZET, erg zullen missen.
Namens de leden en bestuur van Eszet